Filmrecensies van Paul Hauer

Frank Lammers speelt de rol van meedogenloze Ferry opnieuw uitstekend terwijl Elise Schaap overtuigt in de rol van de schattige en ietwat naïeve Daniëlle. De chemie tussen de acteur en de actrice spat van het scherm.

Het tempo wordt opgevoerd en we zien hoe Rose van een kalme stabiele dame transformeert in een karakter dat op wraak zint. Een bijzondere wending, die Rose Plays Julie net even iets specialer maakt.

De momenten, die angstaanjagend moeten zijn, zijn eerder tof dan eng. De demonische wezens zien er gaaf uit en zij lijken op het eerste oog dan ook echt op geduchte tegenstanders van het priesterduo.

Het is te danken aan het goede acteerwerk van Kevin Makely dat Breecher een interessant personage is. Hoewel, Mira Sorvino, Bruce Dern en Jeff Fahey in de rollen van Sarah, haar vader Reginald Cooke en de oorlogsmisdadiger Huxley Wainwright ook prima acteren en hun steentje bijdragen aan deze toch wel vermakelijke western.

Voor de liefhebber van een onvervalste splatter, is Hatchet ook zeker de moeite waard.

Voor de liefhebbers van een ietwat trage misdaad-thriller is Murderous Trance zeker de moeite waard.

Spanning is volop aanwezig en vooral de momenten, die zich in de toekomst afspelen zijn onderhoudend. Het verhaal neemt een ietwat duistere wending en als kijker wil je gewoon weten wat er gaande is en hoe Ethan het voor elkaar gaat boksen om de mensheid te redden.

De momenten van speculaties en verwijten over en weer worden een aantal keren afgewisseld met lugubere beelden.

Het acteerwerk is goed te noemen, maar persoonlijk kon ik geen band met één van de personages opbouwen.

Is er een entiteit aanwezig in het grauwe onderkomen van de alleenstaande moeder en haar zoontje of is de entiteit de duistere aard van Amelia? In een overwegend duistere setting zien we als kijker hoe de situatie er alsmaar slechter op wordt en dat de paranormale activiteiten toenemen.

Het is dus te danken aan Julia Sarah Stone dat Come True onderhoudend genoeg is om de aandacht erbij vast te houden terwijl ook het onderzoek naar het mysterieuze figuur interessante vragen oproept.

Als actiefilm vol bijzondere personages en bombastische fragmenten slaagt Mortal Kombat met vlag en wimpel. Hoewel, het geen foutloze film is.

De spanning wordt goed opgebouwd en de makers creëren een voelbare beklemmende sfeer. Te danken aan de goede doch simpele settings en bovenal aan het puike acteerwerk van de hoofdrolspelers.

Dat maakt het drama zeer onderhoudend en het laat de kijker aan de buis gekluisterd zitten. Kent imponeert dan ook vier jaar na haar sterke debuut met haar tweede film.

Het verhaal van Battle in Heaven ligt wat zwaar op de maag en het laat heel goed zien dat je als een ogenschijnlijke normaal individu gemakkelijk van de regen in de drup kan raken.

De special effects en make-up effecten zijn nog steeds enorm goed en de angstaanjagende verschijning en het akelige geluid dat die produceert, zorgen nog altijd voor kippenvel op de armen. Het is dan ook een bovennatuurlijke horrorfilm die slaagt door de spannende opbouw en de bij vlagen huiveringwekkende momenten die na afloop nog lang door je hoofd blijven spoken.

N een verhaal waarin het draait om het verwezenlijken van seksuele fantasieën en dominantie, mag het best wel explicieter. Maar Decadencia is enorm braaf. Dat neemt niet weg dat het verhaal best onderhoudend is, want het is interessant om te zien hoe een ogenschijnlijk zelfstandige vrouw als Anabel ten prooi valt aan de miljardair.

Door de obstakels te overwinnen en elkaar hopelijk terug te vinden. Dat maakt Greenland niet alleen interessant, maar ook een spannende thriller. Die je beslist op het puntje van je stoel houdt.

Er is spanning aanwezig en de wijze waarop de lokale bewoners wraak nemen op de blanke man die denkt dat hij zich alles kan permitteren is een boeiend concept. Maar de grote vraag is of de filmmaker niet in staat zou zijn geweest om met praktische effecten en make-up effecten hetzelfde doel te bereiken...

Maar Child’s Play 2 is in grote lijnen een herhaling van zetten. Waar niets mis mee is, want het concept over de tot leven gekomen speelgoedpop die de ziel van een brute seriemoordenaar huisvest slaagt opnieuw prima.

Teenage Mutant Ninja Turtles II: The Secret of the Ooze is vooral een film die in herhaling valt. Het is opnieuw een vlotte actiefilm met enorm veel humor en een flinterdun verhaal.

Het acteerwerk is oké, maar niet bijzonder en door de gaten in het plot blijven veel vragen onbeantwoord...

Met die wetenschap is King Kong een knap stukje filmgeschiedenis hoewel, het verhaal weinig om het lijf heeft en ook de acteerprestaties van hoofdrolspelers, zoals Charles Grodin en Jeff Bridges niet bijster bijzonder te noemen is.

Voor een film in 1994 is gemaakt, bevat Timecop toffe special effects, maar soms is het allemaal een beetje onlogisch wat er gaande is.