Movie reviews of Bart Verhoeven

Drijfzand is een film vol met contrasten. Er hangt een constante spanning die je als kijker niet altijd kunt duiden. Er is iets gebeurd tussen de twee. Wat dat is, blijft gissen, al kun je er wel naar raden. Prima acteerwerk! Review

Rialto is een rauwe film over het verliezen van jezelf. Of misschien wel meer naar het zoeken naar een metgezel, zonder dat zelf te weten. Een meer dan prima film met een net zo prima einde. Review

In Berg gebeurt verdomde weinig, maar tegelijkertijd ook heel veel. Prachtige beelden, mooi geluid en de mens die ondergeschikt is aan de natuur. Een lange maar soms ook pijnlijke yoga-sessie! Review

Hermitage: The Power of Art is een informatieve leuke en fraaie geschiedenisles, die aantoont dat kunst inderdaad echt voor kracht en macht kan zorgen. Leuk dat de gids Toni Servillo is, maar op het einde van de rit voegt dat verder niet per se iets extra’s toe. Review

Das Mädchen und die Spinne is een bijzondere en ergens ook vreemde film. Een film die je moet liggen. Het dromerige, flirterige en toneelachtige kon mij helaas niet zo bekoren. De humor af en toe gelukkig dan weer wel. Review

Kuessipan is voor mij een van de verrassingen van het jaar. Jeugdige onbezonnenheid die plaats gaat maken voor volwassenheid. Review

De energieke muziek sleept je mee en dat terwijl de verhalen die je hoort indruk maken. Helaas lijkt Robert zich soms alleen wel te bewust van de camera, waardoor zijn verhaal niet altijd oprecht aanvoelt. Review

The Rossellinis is een oprechte, leuke, interessante, maar ook (zelf)kritische documentaire. Review

Het uiteindelijk toch wel contextloze Surge boeit van begin tot eind. Een overtuigende Ben Wisham weet met zijn mimiek de rol van Joseph goed te vertolken. Een prettig eigenzinnige film waarvan je er niet veel ziet! Review

Een informatieve documentaire die als film ook niet misstaan had. Review

Ninjabay is een humorvolle film met ongegeneerde personages. Na een frivole start duikt de film de diepte in en snijdt een gevoelig onderwerp aan, mede door gebruik te maken van animaties. Een coming of age met een goed uitgedacht script. Review

In Enfant Terrible zien we zeer goed acteerwerk in een film over een kleurrijke regisseur. Dat een droplul is, is duidelijk, maar ik had persoonlijk graag meer over de filmmaker in plaats van de man te weten gekomen. Review

Onoda – 10 000 Nights in the Jungle is een waar pareltje met een geweldige verhaallijn. Een slow-burner van formaat waarvan je bijna niet gelooft dat deze op waarheid is gebaseerd. Gaat dat zien! Review

Titane begint heerlijk luguber, maar zwakt daarna ook af. De film probeert meer de diepte in te duiken, maar de omschakeling was te groot, vergeleken met het begin. Review

Meerdere scènes maken overigens indruk, met de einddans als pijnlijk hoogtepunt. Review

La Haine is een bikkelharde Franse klassieker. Review

Helaas vind ik deze film maar Franse middelmaat. Een zoetige film waarin affaires eerder de norm lijken te zijn dan uitzondering. Verwacht dan ook veel liefdes, intriges en affaires. Ga je daar goed op, dan zit je echt gebakken met deze film. Review

Paulo Conte Via Con Me is een heerlijke en energieke documentaire waarin uiteraard ook zijn prachtige muziek is te horen. Review

Ik voelde de film niet, wat grotendeels te maken heeft met het gebrek aan achtergrondinformatie over de personages en de bijbehorende te simpele setting. Een kleine film met een te leeg verhaal. Review

Minari is een feelgood-achtige film die je de ogen opent. Zie de mogelijkheden, probeer om te denken en probeer in geluk te denken. Review

Een ding is duidelijk na het zien van This Is Not a Burial, It’s a Resurrection: regisseur Lemohang Jeremiah Mosese heeft een gouden toekomst. Een film die eens te meer aantoont dat de strijdvaardigheid van de mens niet moet worden onderschat. Review

The Painter and the Thief is een bijzondere documentaire. Twee verschillende mensen die uiteindelijk helemaal niet zo verschillend zijn. Een zoektocht naar twee verloren schilderijen, maar ook naar jezelf, samen met de dief. Review

Words on Bathroom Walls was een zware tegenvaller. Te geforceerd en teveel is er gekeken naar wat de kijker wil zien. Daardoor is er weinig tot geen creativiteit te zien. Godzijdank speelden Charlie Plummer en Andy Garcia nog mee, want die zorgden ervoor dat het geen hele dikke onvoldoende was. Review

Jolt voelt te onsamenhangend en leeg. Ja, vermakelijk is de film zeker en lachen zal je zeker, maar dat is bij verre niet genoeg om te overtuigen. Review