Movie reviews of Paul Hauer

Waar Knives Out echt in uitblinkt is de aangename combinatie van humor en spanning en het meer dan overtuigende acteerwerk van de veelzijdige cast.

Een prachtige film. Niet prachtig in de zin van dat het mooi is om te zien hoe Jezus aan zijn einde komt, maar het is wel met de grootste zorgvuldigheid en passie in elkaar gezet.

Dat het verhaal niet heel bijzonder is moge duidelijk zijn, maar dat neemt niet weg dat The Hitman’s Bodyguard bij vlagen spannend is.

Waar Mayhem echt in uitblinkt is een overvloed aan gewelddadige en bloederige scènes die met behulp van overtuigende make-up effecten en liters nepbloed in beeld zijn gebracht. Zo overdreven dat het komisch is en de glimlach maar moeilijk van het gezicht is te halen.

The Boy: Brahm’s Curse is zelfs een beetje saai te noemen.

Het voelt dan ook aan alsof de filmmaker te weinig tijd en budget had om de film tot een goed einde te brengen. Het lijkt dan ook een beetje afgeraffeld.

Met behulp van overtuigende make-up en visuele effecten heeft Gaztelu-Urrutia een choquerende film gecreëerd die zowel benauwend als smerig is.

Het verhaal speelt zich af in een sobere setting en de dialogen moeten voor het vermaak zorgen. Hoewel het eeuwige gebrabbel over de Heer tot aan vervelends toe wordt herhaald, is het een onderhoudende film waarin het solide acteerwerk voor het vermaak zorgt.

Dat de film een slechte score krijgt van de critici en de liefhebber is mij een raadsel hoewel ik ergens wel begrijp dat Countdown niet zo revolutionair is als de horror klassiekers die we kennen.

Matt Damon speelt op overtuigende wijze de rol van Caroll Shelby terwijl Christian Bale echt fenomenaal is als de briljante doch lastige racecoureur Ken Miles.

Door het overtuigende acteerwerk en het onderhoudende verhaal is eXistenZ enorm vermakelijk!

De balans tussen het drama en de spannende momenten is dan ook op orde.

Everest: De Jonge Yeti is een echte kinderfilm. Verwacht dan ook geen diepgaand verhaal over vriendschap, want het blijft allemaal oppervlakkig. Daar is overigens niets mis mee, want het jonge publiek moet de film wel eenvoudig kunnen volgen.

Jay and Silent Bob Reboot is dan ook een film voor de fans. Niets meer dan dat.

Het acteerwerk van Elisabeth Moss is goed te noemen en haar angst voor de onzichtbare man lijkt authentiek. Dat zorgt voor een beklemmend gevoel bij de kijker, want je leeft met haar mee.

Nu ik Parasite heb gezien snap ik alle heisa wel. Alle lovende woorden en kritieken zijn terecht. Het is een aangename verrassing die inzoomt in zaken die ons dagelijks bezighouden.

Het is weer net zo goor, bloederig, onzinnig en grappig als voorheen terwijl nieuwkomer Zoey Deutch als de irritante Madison een geweldige verrijking is en voor veel hilariteit zorgt.

Ondanks dat de veelzijdige cast goed acteert en Elle Fanning de rol van een onschuldige Prinses op het lijf geschreven is, steekt Angelina Jolie met haar kop en hoorns boven iedereen uit. Ze speelt de rol van de Fey weer uitstekend!

Het is een hele luchtige, komische, maar ook lugubere productie die naar mijn mening niet tijdens een filmmarathon op de avond van Halloween niet mag ontbreken.

Ik val even met de deur in huis. Sacred Flesh van regisseur Nigel Wingrove is een softcore pornofilm. Niets meer en niets minder. Jammergenoeg niet één die goed uitgewerkt en opwindend is.

De door Mike Flanagan geregisseerde horrorfilm is dan ook een waardig vervolg en één van de betere verfilmingen van een Stephen King roman.

Simpel is goed, maar te simpel weer niet. In alle eerlijkheid zweeft Alive er een beetje tussenin.

Ondanks dat de actiemomenten elkaar in rap tempo opvolgen en de visuele effecten bij vlagen subliem zijn, heb ik wel een paar minpuntjes die toch een klein beetje afbreuk doen aan het kijkplezier.

Door het vlotte tempo heb je als kijker weinig tijd om op adem te komen. De gruwelijke momenten stapelen zich in een rap tempo op hoewel er genoeg afwisseling is tussen de spannende en komische momenten.