Movie reviews of Tim Bouwhuis

Een persoonlijke, zeer betrokken kijk op het gewicht van een koloniale erfenis. Review

Deze gelikte sportdocumentaire vertelt het eerlijke, maar uiteindelijk niet al te opzienbarende verhaal van een profvoetballer die maandenlang moet revalideren. Review

In dit gelaagde, beladen drama staat een vrouw terecht voor de tragische verdrinking van haar babydochter. Review

Gevoelig coming-of-agedrama over complexe vader-dochterband, met herinneringen aan een zonovergoten zomervakantie. Review

Een suggestief, dromerig coming-of-agedrama in de geest van A Ghost Story. Review

Eternal Spring is dan ook op zijn best als de animaties, hoe vaardig ze ook tot stand zijn gebracht, pas op de plaats maken voor de geëmotioneerde, doorleefde gezichten van de mensen die allemaal terugdenken aan die ene dag. Review

Margot Robbie is een Bonnie zonder Clyde in dit atypische liefdesverhaal, dat helaas nogal schetsmatig verteld wordt. Review

Jésus is dood, maar zijn verschijning leeft voort in dit symbolisch geladen plattelandsdrama. Review

Een persoonlijk drama en een occult mysterie ineen, met pakkende sfeer. Review

Op papier is À plein temps een sociaal drama over de maalstroom van een Parijs arbeidersbestaan. Gelukkig komt degene die in dat geval een dertien in een dozijn-film verwacht, bedrogen uit: door de golvende geluidsband en de indringende montage kijkt het op zichzelf alledaagse verhaal weg als een tikkende tijdbom. Review

Onthullende onderzoeksdocumentaire gaat te onzorgvuldig om met het onderscheid tussen feiten en motieven. Review

De film onderscheidt zich door de dromen en angsten die Qala parten spelen op een vindingrijke manier te verbeelden. Review

Doordachte reflecties op de wetmatigheden van dualiteit – leven en dood, lichaam en geest – maken Nowhere Special een passende opvolger van Still Life. Review

Deze doldwaze beeldenstorm over relativering vraagt om een hoop relativeringsvermogen. Alles ademt overdaad, en daardoor beklijft er niets. Review

Ondanks deze tekortkomingen, al helemaal ten opzichte van Zhang’s benoemde vroegere werk, kun je One Second nog altijd beter kijken dan diens andere producties van de laatste jaren. Review

De stilistische keuzes en filmlocaties zijn cruciaal, aangezien Kalatozov betekenis uitdrukt via slimme visuele motieven die in een andere context plots een andere lading krijgen. Review

Regisseuse Paz Fábrega laat de plotontwikkelingen in haar loom vorderende speelfilmdebuut nagenoeg achterwege. In plaats daarvan richt ze zich op de troebele gevoelswerelden van haar hoofdpersonen, wiens zoektochten naar de eigen identiteit er door het aanzienlijke leeftijdsverschil heel anders uitzien. Review

Telkens overheerst de indruk van levensechte personages, zoals die bijvoorbeeld ook terug te vinden zijn in het vroege werk van de Schotse Lynne Ramsay. Dickie is compleet geloofwaardig in haar hoofdrol. Review

De inzichten blijven fragmentarisch, mede omdat de film die fragmentarische aanpak in zijn hybride uitgangspunt omarmt. Review

De film had baat gehad bij een scherpe keuze tussen laatstgenoemde vorm van cinema of een vertelling over het lot van Kadlits didactisch geladen droombeeld, dat natuurlijk gedoemd is om als een nachtkaars uit te gaan. Review

De helden die films ons graag blijven voorhouden, worden in werkelijkheid helaas maar al te vaak weggevaagd door de storm. Review

Een ingetogen drama over empathie en compassie. Review

De absolute meerwaarde van Hellhole zit hem uiteindelijk vooral in zijn aanspraak op een groter verhaal, dat vooral via subtiele verwijzingen (bijvoorbeeld naar de transcontinentale vluchtelingenstroom) verteld wordt. Review

Deze eerste fictiefilm van de Spaanse regisseuse Meritxell Colell heeft het voorkomen van een subjectieve documentaire. We kijken even vaak náár Mónica als met haar mee, en toch draagt de volledige film haar stempel en perspectief. Review