Filmrecensies van Julius Koetsier

De schrijnende ongelijkheid tussen de allerarmsten en allerrijksten wordt tot vervelens toe benadrukt in dialogen. Maar waar het op actie aankomt, weet Patel precies wat hij doet. Recensie

Het komische talent van Kumail Nanjiani, Patton Oswalt en James Acaster wordt verspild in ondankbare bijrollen. Recensie

Believer is overtuigend gespeeld, stijlvol geschoten en bevat een paar goed getimede schrikmomenten. Recensie

Het is tot nu toe Branaghs meest volwassen Christie-film; laten we hopen dat hij de volgende keer de opgelegde somberheid helemaal achterwege laat. Recensie

Het is eeuwig zonde dat het scenario zo’n invuloefening is geworden, want dit concept had een ijzersterke film op kunnen leveren. Recensie

Het is moeilijk niet gecharmeerd te raken door zijn keurig vormgegeven shots en zijn zelfverzekerde cameravoering. Maar Beau Is Afraid in de schaduw van Synecdoche, New York en de Curb-aflevering The Special Section. Recensie

Gewoon weer een slashervervolg dus. Maar wel een bovengemiddeld goeie, met een aantal zeer geslaagde set-pieces en leuke grappen. Recensie

Dit is de film die je je als kind voorstelde, toen je nog nooit een horrorfilm gezien had maar er wel over hoorde op het schoolplein, of de banden in de videotheek zag staan. De taferelen in je hoofd waren veel gruwelijker dan Michael, Jason en Freddy uiteindelijk waar konden maken. Maar Art, die komt in de buurt. Recensie

Goed, gezien zowel de kwantiteit als kwaliteit van de concurrentie ligt de lat niet zo hoog, maar Moloch is de beste nederhorrorfilm van deze eeuw. Recensie

Secrets heeft gelukkig weer wat van de visuele flair en warmte die Yates op zijn best aan de toverwereld meegeeft. Recensie

Dat de film zelden zo spannend wordt als het origineel is dan snel vergeven. Scream 5 maakt de belofte grotendeels waar: slim, grappig, en met één moment waar Tom Savini trots op zou zijn. Recensie

Zijn Macbeth is een expressionist-minimalistische nachtmerrie met kale, hoekige decors en mistige luchten die het uitzicht op een horizon ontnemen. Recensie

Wat is het lang geleden dat een regisseur zo uit durfde te pakken! Recensie

Afterlife heeft niet meer grappen dan een gemiddelde Marvel-film. Natuurlijk grotendeels afkomstig van Paul Rudd, die met zijn komische charisma nog wel iets weet te maken van een ondankbare rol. Recensie

Last Night in Soho frustreert, omdat het verhaal zoveel potentie heeft, en Wrights enorme talent en oprechte liefde voor het genre voortdurend zichtbaar is, maar de film desalniettemin weinig meer blijft dan een stijloefening. Een hoogst vermakelijke, dat wel. Recensie

Wat werkt in de rommelige, richtingloze film is een aantal effectieve slasherscènes. De spanning wordt zorgvuldig opgebouwd, de ontlading is bruut. Recensie

We zitten in een mooie tijd voor horror: aan de ene kant zijn er de intelligente, kritisch gewaardeerde films van Ari Aster, Robert Eggers en Jordan Peele, maar ook de pure popcornprethorror is al een tijdje bezig aan een comeback. Malignant is een mooi voorbeeld in die categorie. Recensie

Candyman is dus een film om over na te denken; een ambitieuze, volwassen horrorsequel die niet alleen recht doet aan de thema's van het origineel, maar erop dóórgaat. Helaas is hij als griezelfilm minder effectief. Recensie

Dromen accuraat weergeven in films lukt zelden, maar Audley en Birney komen flink in de buurt. Strawberry Mansion is geen moment minder dan bijzonder charmant, en bij vlagen meer dan dat. Een film die bewijst dat cinema-magie ook met beperkte middelen mogelijk is. Recensie

De trilogie is een amusant popproject dat de nostalgie overstijgt door zelfreflectie. Voornaamste kritiekpunt is dat het allemaal wat langgerekt is: welbeschouwd had het hele verhaal inclusief flashbacks misschien net zo goed in twee films of zelfs één film verteld kunnen zijn. Maar laten we niet zeuren over kwantiteit als de kwaliteit er is. Recensie

Ik had niet eens in de gaten dat er gepoogd was de kijker op het verkeerde been te zetten. Een klein smetje op een genietbare slasher die maar een klein beetje minder goed is dan de voorganger. Recensie

Philosophy of Horror toont nare dromen, niet zoals de meeste films ze tonen, met toch altijd enige narratieve logica, maar meer zoals ze echt zijn: onmogelijk te volgen, vol half herkenbare flarden realiteit, af en toe een houvast en dan weer chaos. Recensie

Snyder heeft nog altijd niet veel meer te vertellen dan dat superhelden er erg cool uitzien, en in een duistere wereld leven. Recensie

Mysterie op zichzelf kan tijdelijk boeien, maar de vraag 'waarom doet ze dat nou?' is niet anderhalf uur lang onderhoudend. Recensie