Movie reviews of Bart Verhoeven

The Movie Teller is een klassiek voorbeeld van teveel je best doen om de kijker voor je te winnen. Het tegenovergestelde gebeurt. Review

Haar openhartigheid in combinatie met de fraaie beelden en haar eigen muziek, maakt de documentaire geslaagd. Review

Only the River Flows is een grote kijktip. Deze neo noir is een mindfuck, die als een olievlek uitbreidt. Heel de film zit gewoon goed in elkaar. Niet alleen verhalenderwijs, maar ook beeldend. Review

Ezra is een aangename roadmovie die tegelijkertijd ook een feelgood is. De strubbelingen die Max als ouder met zijn autistische kind heeft, voel je als kijker in dit geval ook. Review

Charcoal is een dramafilm die wel wat weg heeft van een thriller. Rauw en troosteloos, waarbij de uitzichtloosheid er vanaf spat. Dat alles met een klein beetje humor. Review

L’arche de Noé kijkt na een hectisch begin goed weg, maar is wel een dertien in een dozijn Franse film. Overtuigend acteerwerk van Oldfield en Lemercier geven de film net wat extra’s. Review

Eerlijk is eerlijk, de film is ook een beetje zoet en voorspelbaar, maar de emoties nemen de overhand, met dank aan de puike acteerprestaties. Review

Een saaie, egocentrische man, wat de film geen goed doet. Wat heet, de film zelf is ook een saaie biopic. Review

Hypnosen is de volgende satirische komedie uit Scandinavië. Vermakelijk is hij zeker, maar de ongemakkelijkheid overheerst. De twee hoofdrolspelers stelen op acteergebied wel de show. Review

The Peasants is net een levend schilderij dat een verhaal vertelt. Beelden die echt lijken en een verhaal dat aanspreekt, vergezeld van folk muziek die van toegevoegde waarde is. Review

They Shot the Piano Player start veelbelovend en maakt nieuwsgierig. Jammer dat de animatiedocumentaire daarna haar momentum verliest. Review

Tiger Stripes is aan de tekentafel leuk bedacht, maar werkt in de praktijk minder goed. Review

Liefjes kijkt als een film, waarin coming of age om de hoek komt kijken. Een intrigerende documentaire, waarin drie tienermeiden zich kwetsbaar durven op te stellen. Aandoenlijk en tegelijkertijd ook humorvol, al zullen de meiden dat niet zo vinden. Review

Yannick is niet de beste film van Dupieux. Een film die satirisch is, erg kort duurt, maar lang aanvoelt door de flauwheid. Op het begin van de film was die flauwigheid nog leuk, maar naarmate het einde vordert, is het dat niet meer. Review

Voorspelbaar, maar wel goed gejat. Én een beetje feelgood. Review

In Les Indésirables druipt het cynisme richting de politiek er vanaf. Weer een film over een achtergestelde Franse banlieue, maar wel een die het wantrouwen van de burger in de politiek overduidelijk laat zien. Review

In Als Ik Mijn Ogen Sluit spreken de overlevenden van de Japanse kampen zeer beeldend. Een fraaie, boeiende en verdrietige documentaire die men gerust ook als podcast of luisterboek kan uitbrengen. Review

Wil jij je laten verrassen door een in potentie moderne Italiaanse klassieker? Doe jezelf een lol en ga dan C’è Ancora Domani kijken. Review

Evil Does Not Exist is traag in de opbouw, maar bevat veel onderhuidse spanning. Spanning die constant voelbaar is, mede door de overduidelijke lichaamstaal van de inwoners van het dorpje. Het einde geeft stof tot nadenken... Review

In Verdwenen Stad zie je historische beelden, gecombineerd met beelden van nu. Dat alles gelijmd met Amsterdamse volksmuziek en klassieke muziek. Montage technisch zit de documentaire meer dan prima in elkaar. Review

No Way Up is spannend, maar daar houdt het ook wel op. Te clichématig en erg voorstelbaar. Het allerergste zijn nog de vooraf te voorkomen fouten, waar de film rijkelijk mee gevuld is. Review

Songs of Earth is een prachtige natuurfilm, die laat zien hoe mens en natuur samen kunnen leven. Review

Origin is weliswaar overgeproduceerd, maar het verhaal zet je toch aan het denken. Review

Jammer dat de spanning ontbreekt, terwijl het plot eigenlijk alle ingrediënten bezit om dat wel te zijn. Review