Filmrecensies van Paul Hauer

Een rol die op formidabele wijze werd gespeeld door Antonie Kamerling. Misschien wel zijn beste rol in zijn te korte filmcarrière. Maar ook de destijds piepjonge Olivier Tuinier verdient alle lof voor zijn vertolking van het grappige ventje Mickey.

Nu zijn er zeker pluspunten te benoemen zoals het goede acteerwerk en het interessante decor, maar dat neemt niet weg dat de film aan het einde van de rit iets teleurstelde.

De beelden spreken al voor zich terwijl het verhaal en de zoektocht naar de antwoorden zo intrigerend is dat je tot en met het einde geboeid blijft.

Met mooie visuele effecten en het solide acteerwerk blijft de film op de been, maar naar mijn gevoel was er toch iets meer mogelijk geweest met dit concept.

Het is een stukje nostalgie die voor de liefhebber van horrorfilms onmisbaar is.

Amityville: Mt. Misery Rd. is een uitstekende keuze als je echt helemaal niets beters te doen hebt met je tijd en een liefhebber bent van wanstaltige horrorfilms.

De compleet fictieve oorlogsfilm U-571 heeft een groot aantal sterke punten, maar schiet op een aantal vlakken ook iets tekort.

Deze ingrediënten maken Jojo Rabbit een meer dan uitstekende film die mij in ieder geval aangenaam heeft verrast.

Battle Star Wars zit vol met gaten in het verhaal en het acteerwerk is tenenkrommend slecht te noemen.

Door het fenomenale acteerwerk van Bruno Ganz wordt je als kijker meegezogen in de weergave van de laatste uren van Adolf Hitler.

Naar mijn mening is Dunkirk dan ook meer dan een zeer goed geschoten oorlogsfilm en zeker de moeite waard om een keer op te zetten.

Door het vlotte tempo en de bloederige fragmenten is The Hoarder een onderhoudende horrorfilm.

Braveheart is naar mijn mening nog altijd één van de beste historische actiefilms.

Desalniettemin maakt dat het personage, dat voortreffelijk wordt neergezet door Karin Viard, nog mysterieuzer en angstaanjagender.

Wie de historie een beetje kent komt al snel tot de ontdekking dat Roland Emmerich’s oorlogsfilm niet waarheidsgetrouw is. Dat neemt niet weg dat Emmerich het opnieuw presteert om het publiek een visueel spektakel voor te schotelen. Dat enorm vermakelijk is en aansluiting vindt bij zijn eerdere kaskrakers.

In alle eerlijkheid is de door Zachary Beckler geschreven en geregisseerde horrorfilm een beetje inspiratieloos.

Met een leuk sprookjesverhaal, mooie liedjes en betoverende animaties.

Een heerlijke familiefilm die een leuke avond garandeert. Ondanks dat het niveau van de klassieke komedies uit de jaren ’90 niet wordt geëvenaard.

Het concept is dan ook niet D-Railed’s achilleshiel, maar de uitwerking ervan had vele malen beter gekund.

Een film die onder je huid gaat zitten, maar de kijker ook aan het denken zet.

Bloodshot is dan ook niets meer of minder dan een heerlijke popcornfilm.

Finn Wolfhard imponeert met zijn vertolking van de ietwat duivelse Miles en waarmee hij zijn imago als sullige tiener vaarwel zegt. Het is helaas niet voldoende om de horrorfilm te belonen met een ruime voldoende, want de uitwerking van het verhaal had op een aantal momenten flink beter gekund.

Het acteerwerk is misschien niet heel bijzonder en het verhaal is ook niet vernieuwend. Maar de wijze waarop het in beeld wordt gebracht vind ik wel noemenswaardig.

Vooral de matige CGI-animaties kunnen anno 2020 niet meer door de beugel hoewel de make-up effecten dan wel weer goed zijn. Ondanks dat er veel aan te merken is op de Mexicaanse horrorfilm is het een film die toch boeit.