Filmrecensies van Cor Oliemeulen

Net als overal ter wereld zullen kijkers vooral worden geraakt door het emotionele component van de film. Recensie

La promesse de l’aube verveelt geen seconde omdat er veel noemenswaardige gebeurtenissen in verschillende landen moeten worden verteld. Recensie

In het existentialistische, onheilspellende drama Coup de Torchon staat de filmtitel voor een grote schoonmaakbeurt. Recensie

Ballon voelt als een spannende familiefilm met voorspelbare afloop. Recensie

Laverend tussen ingetogen en intens, afstandelijk en spannend, of melancholiek en hartstochtelijk – bijna zonder uitzondering spat Hupperts spelplezier van het scherm, ook in La Cérémonie. Recensie

Het is razendknap hoe regisseur Bo Hu de levens van de vier protagonisten zonder geforceerde plotwendingen of andere kunstgrepen in elkaar vlecht. Recensie

Hoewel Nous finirons ensemble minder dynamisch en origineel dan de eerste film is, weet hij soms toch te verrassen met zowel grappige als smartelijke voorvallen. Recensie

Notti magiche is een prima film, maar kan niet tippen aan Virzì’s beste werk. Dit komt doordat de drie hoofdrolspelers met horten en stoten hun weg in het wespennest van filmbonzen en steracteurs vinden, maar er verder weinig opbouw in het verhaal zit. Recensie

Geen meesterwerk als Winter Sleep, maar een meanderende stroom van betekenisvolle woorden. Recensie

Naturalistisch, bij vlagen claustrofobisch gefilmd, waarmee de kijker vooral krijgt ingepeperd hoe je je eigen dromen moet volgen en in godsnaam moet afblijven van verboden middelen die je lichamelijk en geestelijk kunnen ruïneren. Recensie

Alle goede bedoelingen, originele invalshoeken en spitsvondigheden ten spijt schuilt in het uitbreiden van een korte film tot een lange film het gevaar van minder sterke fragmenten. Recensie

Qua drama is A Private War geen slechte Hollywoodfilm, met weliswaar een voorspelbaar verloop en verstoken van noemenswaardige verrassingen. Recensie

Hoezeer zijn regie als vanouds vakkundig is en hij de tijdsgeest uitstekend neerzet, voelt Reitmans film overbodig en is hij niet bijster interessant voor kijkers onder de vijftig. Recensie

De film is met zijn 85 minuten aan de korte kant, maar precies lang genoeg om onderhoudend te blijven. De karakters, hoe goed gekozen dan ook, blijven oppervlakkig en het verhaal houdt in feite op waar betere films met dezelfde thematiek beginnen. Recensie

Het zal niemand verbazen dat de bioscoopbezoeker – net als bij het gros van al die andere feelgoodfilms over racisme met een voorspelbaar verloop en een sentimentele finale – ook na Green Book opgewekt de zaal zal verlaten. Recensie

In dit relevante humane drama gaat het immers om (het gebrek aan) daden. Recensie

Opwindende, geestige en wellicht inspirerende situaties... Recensie

Hoewel The Lost Weekend af en toe neigt naar melodrama, maakte Billy Wilder een geloofwaardig en compromisloos portret... Recensie

Registreert prima en zet niemand in het beklaagdenbankje, echter het invoelbare blijft wat op afstand en de toon is braaf. Recensie

Een simpel verhaal en geen plaats voor karakterontwikkeling; mooie omgevingsplaatjes en een sentimentele finale. Recensie

Tot de gewelddadige finale van Under the Tree beweegt de kijker zich tussen een gevoel van lachen en janken. Recensie

Hoewel zijn film origineel, artistiek en bijzonder genoeg is, weet regisseur Samuel Maoz de drie delen niet geheel overtuigend in elkaar te vlechten. Recensie

Niet eerder was er zo’n fantastische documentaire over de fascinerende beginjaren van de cinema. Recensie

Een eenzijdige, maar verhelderende en intieme portret van één van de grootste filmvernieuwers ooit... Recensie