Filmrecensies van Bart Verhoeven

They Shot the Piano Player start veelbelovend en maakt nieuwsgierig. Jammer dat de animatiedocumentaire daarna haar momentum verliest. Recensie

Tiger Stripes is aan de tekentafel leuk bedacht, maar werkt in de praktijk minder goed. Recensie

Liefjes kijkt als een film, waarin coming of age om de hoek komt kijken. Een intrigerende documentaire, waarin drie tienermeiden zich kwetsbaar durven op te stellen. Aandoenlijk en tegelijkertijd ook humorvol, al zullen de meiden dat niet zo vinden. Recensie

Yannick is niet de beste film van Dupieux. Een film die satirisch is, erg kort duurt, maar lang aanvoelt door de flauwheid. Op het begin van de film was die flauwigheid nog leuk, maar naarmate het einde vordert, is het dat niet meer. Recensie

Voorspelbaar, maar wel goed gejat. Én een beetje feelgood. Recensie

In Les Indésirables druipt het cynisme richting de politiek er vanaf. Weer een film over een achtergestelde Franse banlieue, maar wel een die het wantrouwen van de burger in de politiek overduidelijk laat zien. Recensie

In Als Ik Mijn Ogen Sluit spreken de overlevenden van de Japanse kampen zeer beeldend. Een fraaie, boeiende en verdrietige documentaire die men gerust ook als podcast of luisterboek kan uitbrengen. Recensie

Wil jij je laten verrassen door een in potentie moderne Italiaanse klassieker? Doe jezelf een lol en ga dan C’è Ancora Domani kijken. Recensie

Evil Does Not Exist is traag in de opbouw, maar bevat veel onderhuidse spanning. Spanning die constant voelbaar is, mede door de overduidelijke lichaamstaal van de inwoners van het dorpje. Het einde geeft stof tot nadenken... Recensie

In Verdwenen Stad zie je historische beelden, gecombineerd met beelden van nu. Dat alles gelijmd met Amsterdamse volksmuziek en klassieke muziek. Montage technisch zit de documentaire meer dan prima in elkaar. Recensie

No Way Up is spannend, maar daar houdt het ook wel op. Te clichématig en erg voorstelbaar. Het allerergste zijn nog de vooraf te voorkomen fouten, waar de film rijkelijk mee gevuld is. Recensie

Songs of Earth is een prachtige natuurfilm, die laat zien hoe mens en natuur samen kunnen leven. Recensie

Origin is weliswaar overgeproduceerd, maar het verhaal zet je toch aan het denken. Recensie

Jammer dat de spanning ontbreekt, terwijl het plot eigenlijk alle ingrediënten bezit om dat wel te zijn. Recensie

Une Affaire d’honneur is een nobele film die te waarderen is. Feminisme zetten ze in met luchtige humor. Daarnaast speelt hoofdrolspeler Roschdy Zem puik, met een perfecte kop voor deze rol. Recensie

Wat blijkt, het is weliswaar een thriller, maar tegelijkertijd toch ook een horrorfilm. De film weet namelijk perfect het probleem van Nederland bloot te leggen. Recensie

Beau Travail is een beetje vreemd, maar wel lekker. Er lijkt ook niet zoveel te gebeuren, maar in de hoofden van de mannen gebeurt verdomd veel, met een zichzelf overschattende sergeant als beste voorbeeld. Recensie

Io Capitano laat zien over hoeveel doorzettingsvermogen je moet beschikken om op zoek te gaan naar het geluk in Europa. De film hangt iets teveel aan elkaar van toevalligheden, maar aangrijpend is dit vluchtelingendrama zeker. Recensie

Inshallah a Boy is een film die past in deze tijd. Een vrouw die opkomt voor zichzelf, in een land waar dat niet vanzelfsprekend is. Oprechte emoties, veel schaakwerk en een opbouwende spanning in een verder vernuftig familiedrama. Recensie

In The Kyiv Files krijg je verbazingwekkende verhalen te horen en een gelikte cinematografie te zien. De saaie voice-over doet alleen wel afbreuk aan dat alles, net als dat de nagespeelde beelden overbodig zijn. Recensie

Happy Palace is een feelgood waarin racisme een onderwerp is. Net als liefde, schaamte, verdriet, onzekerheid, talenten, maar bovenal familie. En met heerlijke zwarte humor. Recensie

Haarscherpe, prachtig geschoten zwart-wit beelden nemen je mee in een rouwproces van een familie die ook nog eens op de vlucht is. Recensie

Head South is een vermakelijke, rauwe coming of age met de juiste energie. Op het randje van feelgood, maar toch net niet. Wie wilde er vroeger nu niet in een band spelen? Recensie

Rei krijgt het niet voor elkaar om binnen de 189 minuten die de film duurt, een emotionele band op te bouwen met de personages. Daarnaast ben je geregeld zeeziek van de camerabeelden. Jammer, want op zich is de potentie in deze film wel zichtbaar. Recensie