Filmrecensies van Bart Verhoeven

Wat blijkt, het is weliswaar een thriller, maar tegelijkertijd toch ook een horrorfilm. De film weet namelijk perfect het probleem van Nederland bloot te leggen. Recensie

Beau Travail is een beetje vreemd, maar wel lekker. Er lijkt ook niet zoveel te gebeuren, maar in de hoofden van de mannen gebeurt verdomd veel, met een zichzelf overschattende sergeant als beste voorbeeld. Recensie

Io Capitano laat zien over hoeveel doorzettingsvermogen je moet beschikken om op zoek te gaan naar het geluk in Europa. De film hangt iets teveel aan elkaar van toevalligheden, maar aangrijpend is dit vluchtelingendrama zeker. Recensie

Inshallah a Boy is een film die past in deze tijd. Een vrouw die opkomt voor zichzelf, in een land waar dat niet vanzelfsprekend is. Oprechte emoties, veel schaakwerk en een opbouwende spanning in een verder vernuftig familiedrama. Recensie

In The Kyiv Files krijg je verbazingwekkende verhalen te horen en een gelikte cinematografie te zien. De saaie voice-over doet alleen wel afbreuk aan dat alles, net als dat de nagespeelde beelden overbodig zijn. Recensie

Happy Palace is een feelgood waarin racisme een onderwerp is. Net als liefde, schaamte, verdriet, onzekerheid, talenten, maar bovenal familie. En met heerlijke zwarte humor. Recensie

Haarscherpe, prachtig geschoten zwart-wit beelden nemen je mee in een rouwproces van een familie die ook nog eens op de vlucht is. Recensie

Head South is een vermakelijke, rauwe coming of age met de juiste energie. Op het randje van feelgood, maar toch net niet. Wie wilde er vroeger nu niet in een band spelen? Recensie

Rei krijgt het niet voor elkaar om binnen de 189 minuten die de film duurt, een emotionele band op te bouwen met de personages. Daarnaast ben je geregeld zeeziek van de camerabeelden. Jammer, want op zich is de potentie in deze film wel zichtbaar. Recensie

Grey Bees is een krachtig, psychologisch oorlogsdrama. Je ziet niets van de oorlog in de Donboss, maar juist ook weer wel. Hoe neutraal te blijven in een troosteloos gebied, waarin ze jou sowieso als vijand zien. Recensie

Zo is die namelijk ook voorspelbaar. Het mooie kleurgebruik is nog het benoemen waard, mede door de vale kleuren. Recensie

La Parra start sterk, maar weet dat niet vast te houden. De troosteloosheid en uitzichtloosheid straalt van alles af, net als de wanhoop. Alleen is het jammer dat je als kijker die wanhoop niet voelt. Recensie

Eco Village geeft lange tijd een camping vibe, maar is ook vaag. Het vreemde en onverwachtse einde doet je beseffen dat niets is wat het lijkt. Heerlijk is de vunzige humor. Recensie

Ga zo door Stefanie Kolk, want met haar eerste speelfilm Melk, levert ze een sterk regiedebuut af over een onderwerp dat niet alledaags is. Ingetogen maar emotievol en uiteindelijk ook ruimte voor luchtigheid. Recensie

Bijt is een niet alledaagse film, die traag start, maar zich ontwikkelt tot een film in een film. Zeer overtuigend acteerwerk en een verhaal waarin genoeg te ontdekken valt. Zet je schrap! Recensie

Rapito is voor de liefhebbers van historische Italiaanse melodrama’s. Een aangrijpend verhaal dat nooit zo aanvoelt, mede omdat ze teveel op de emoties van de kijkers in willen spelen. Recensie

Het verhaal zelf was moeilijk te doorgronden. Pas de laatste twintig minuten van deze 146 minuten durende film, valt alles enigszins op zijn plek. Recensie

Fictie en werkelijkheid zijn verweven in Future Me, net als passie en obsessie. Een ongemakkelijke, maar ook intieme, schizofrene, therapeutische biopic van en over een nog jonge talentvolle regisseur. Recensie

Meerdere genres komen samen, waarbij de komische ondertoon erg prettig is. Door de speelduur is deze alternatieve western alleen wel wat saai, mede door het vele overbodige beeldmateriaal. Recensie

Een breekbare coming of age die laat zien wat groepsdruk met tieners doet. Pijnlijk en confronterend, voor tieners, maar ook voor ouders. Alweer een regisseur (Molly Manning Walker) met een sterk regiedebuut! Recensie

Overheid, kijkt u mee naar De Vaandeldrager Vijf. Deze humoristische, maar tegelijkertijd serieuze telefilm over het Toeslagenschandaal is een emotionele noodkreet. Daar kunt u van leren. Recensie

Triq Salama is een feelgood die je met een glimlach achterlaat. Recensie

Vincent Doit Mourir bevat veel goed getimede humor, maar te weinig spanning. Vergelijkbaar met apocalyptische zombiefilms, maar toch een beetje anders. Recensie

Heel de documentaire is sowieso rustgevend. Alsof je zelf als patiënt in de boot bent en ook de begeleiding krijgt. Al moet gezegd dat het wel een repetitief verhaal is, dat bijna twee uur duurt. Recensie