Filmrecensies van Paul Hauer

The Paz Brothers hebben dan ook een effectieve film afgeleverd hoewel zij zich overduidelijk hebben laten inspireren door genregenoten. Maar in dit geval is dat geen probleem.

Samara Weaving lijkt helemaal in haar nopjes te zijn in deze rol en dat draagt zeker bij aan het kijkplezier. Hoewel het vlotte tempo en de overtuigende special effects eveneens daaraan bijdragen.

De film voelt authentiek aan. Desalniettemin maakt Giovannesi zich wel schuldig aan een aantal onontkoombare clichés.

Nu is het acteerwerk sowieso van een hoog niveau en dat moet ook wel in een film die het vooral moet hebben van onderhoudende dialogen en spannende intriges.

Haline Reijn imponeert met haar regiedebuut dat spannend, intrigerend en ook een tikkeltje rauw is. Ze gaat controverse niet uit de weg en dat leveren spraakmakende beelden op.

Dat de film een paar spannende en bombastische momenten heeft staat als een paal boven water, maar een echte Bond-film kan en wil ik het niet noemen.

Whoopi Goldberg, Gina Gershon, Olga Fonda, Luis Guzmán, Wood Harris en Charlie Sheen werden gestrikt om de hoofdrollen te spelen, maar geen van allen spelen een goede rol.

Een vermakelijke film die door velen wordt gezien als de perfecte afsluiter van de reeks.

Decoys is een simpele film. Het verhaal is niet heel verassend en ook het acteerwerk is niet bijzonder te noemen.

Margot Robbie speelt de rol zeker niet slecht en Ewan McGregor speelt toch wel prima de rol van de flamboyante nachtclubeigenaar en misdaadkoning Roman.

3 From Hell is ook zeker geen film voor tere zieltjes. Toch is het slotstuk van de trilogie meer een bloederige misdaadfilm dan een angstaanjagende horrorfilm. Dat is ietwat teleurstellend, maar voor de liefhebber van smerige en bloederige horrorfilms is 3 From Hell er eentje die je niet mag missen.

Een mysterieuze killer clown met geen gegronde reden om slachtoffers te maken is immers vele malen enger dan het personage in Clown. Helaas is dat niet het enige minpunt van de film. Sterker nog, het is het minst negatieve aan de creatie van Forsberg die zich overduidelijk heeft laten inspireren door iconische horror klassiekers. De clichés zijn er dan ook in overvloed.

Dark Encounter is wel een trage film. De zoektocht naar wat de lichtballen zijn leveren een paar spannende fragmenten op, maar het blijft bij relatief onschuldige verschijnselen zonder ernstige consequenties.

Naast het sterke en toch wel aangrijpende verhaal, is Joaquin Phoenix grotendeels verantwoordelijk voor het succes van Joker. Wat kan deze man goed acteren en als de getraumatiseerd en uitgemergelde Arthur Fleck overtuigt hij in ieder moment.

Het is ook niet het thema dat De Patrick zo interessant maakt. Het is de wijze waarop Patrick de camping runt en zijn obsessie voor zijn hamer wat voor het kijkplezier zorgen.

De focus ligt dan ook op het bijzondere verhaal dat zeer duidelijk wordt verteld. Het is te danken aan het overtuigende acteerwerk, maar ook aan de sfeervolle decors en de opzwepende soundtrack met bekende nummers uit de jaren ’90 dat Hustlers onderhoudend genoeg is.

Een onderhoudende film maken hoeft niet altijd moeilijk te zijn. Dat bewijst Raffill met Survival Island dat ondanks dat het acteerwerk benedenmaats is en een overdaad aan clichés toch lekker wegkijkt.

De maker probeert de kijker continu op het verkeerde been te zetten en in dat opzicht is het verhaal interessant genoeg om de kijker te entertainen.

Het acteerwerk van hoofdrolspelers Lin Shaye, John Cho en Andrea Riseborough is niet eens zo slecht te noemen, maar de uitwerking van het verhaal is gewoon slecht. De tijdsprongen die worden gemaakt zaaien enorm veel verwarring en er is een groot gebrek aan spanning.

Dogville is evenals de meeste films van Von Trier intrigerend.

Het verhaal wordt in een laag tempo verteld, maar de vreemde tijdsprongen zorgen er ook voor dat er bepaalde delen in het leven van Tolkien worden overgeslagen.

Ondanks dat het acteerwerk van zowel Brad Pitt als Tommy Lee Jones goed te noemen is, heeft het verhaal niet de emotionele impact dat het zou moeten hebben om de film indrukwekkender te maken. En dat is een gemiste kans als je het mij vraagt.

Door het goede acteerwerk van John Travolta, Forest Whitaker en Kyra Sedgwick is het een onderhoudende film waarin vrij weinig gebeurt.

Harry Potter and the Sorcerer’s Stone is dan ook een zeer vermakelijke en kindvriendelijke fantasyfilm.