Movie reviews of Bart Verhoeven

The Rossellinis is een oprechte, leuke, interessante, maar ook (zelf)kritische documentaire. Review

Het uiteindelijk toch wel contextloze Surge boeit van begin tot eind. Een overtuigende Ben Wisham weet met zijn mimiek de rol van Joseph goed te vertolken. Een prettig eigenzinnige film waarvan je er niet veel ziet! Review

Een informatieve documentaire die als film ook niet misstaan had. Review

Ninjabay is een humorvolle film met ongegeneerde personages. Na een frivole start duikt de film de diepte in en snijdt een gevoelig onderwerp aan, mede door gebruik te maken van animaties. Een coming of age met een goed uitgedacht script. Review

In Enfant Terrible zien we zeer goed acteerwerk in een film over een kleurrijke regisseur. Dat een droplul is, is duidelijk, maar ik had persoonlijk graag meer over de filmmaker in plaats van de man te weten gekomen. Review

Onoda – 10 000 Nights in the Jungle is een waar pareltje met een geweldige verhaallijn. Een slow-burner van formaat waarvan je bijna niet gelooft dat deze op waarheid is gebaseerd. Gaat dat zien! Review

Titane begint heerlijk luguber, maar zwakt daarna ook af. De film probeert meer de diepte in te duiken, maar de omschakeling was te groot, vergeleken met het begin. Review

Meerdere scènes maken overigens indruk, met de einddans als pijnlijk hoogtepunt. Review

La Haine is een bikkelharde Franse klassieker. Review

Helaas vind ik deze film maar Franse middelmaat. Een zoetige film waarin affaires eerder de norm lijken te zijn dan uitzondering. Verwacht dan ook veel liefdes, intriges en affaires. Ga je daar goed op, dan zit je echt gebakken met deze film. Review

Paulo Conte Via Con Me is een heerlijke en energieke documentaire waarin uiteraard ook zijn prachtige muziek is te horen. Review

Ik voelde de film niet, wat grotendeels te maken heeft met het gebrek aan achtergrondinformatie over de personages en de bijbehorende te simpele setting. Een kleine film met een te leeg verhaal. Review

Minari is een feelgood-achtige film die je de ogen opent. Zie de mogelijkheden, probeer om te denken en probeer in geluk te denken. Review

Een ding is duidelijk na het zien van This Is Not a Burial, It’s a Resurrection: regisseur Lemohang Jeremiah Mosese heeft een gouden toekomst. Een film die eens te meer aantoont dat de strijdvaardigheid van de mens niet moet worden onderschat. Review

The Painter and the Thief is een bijzondere documentaire. Twee verschillende mensen die uiteindelijk helemaal niet zo verschillend zijn. Een zoektocht naar twee verloren schilderijen, maar ook naar jezelf, samen met de dief. Review

Words on Bathroom Walls was een zware tegenvaller. Te geforceerd en teveel is er gekeken naar wat de kijker wil zien. Daardoor is er weinig tot geen creativiteit te zien. Godzijdank speelden Charlie Plummer en Andy Garcia nog mee, want die zorgden ervoor dat het geen hele dikke onvoldoende was. Review

Jolt voelt te onsamenhangend en leeg. Ja, vermakelijk is de film zeker en lachen zal je zeker, maar dat is bij verre niet genoeg om te overtuigen. Review

Strawberry Mansion is een bijzondere en aangename film. Maak je klaar voor een carnavaleske kleurenexplosie waarin dromen centraal staan. Een film die je eigenlijk gewoon blanco in moet gaan. Review

In Aznavour le Regard de Charles krijgt de muziek van Aznavour beeld, een stem en een uitleg. Op het einde van de rit weinig spannends en redelijk eenzijdig. Niet raar, aangezien het een biopic is waarbij de man zelf de camera hanteerde. Review

Le Sorelle Macaluso is een aangrijpende coming of age. De pijn is duidelijk zichtbaar, met dank aan de overmatige grimes. De zee is mooi, maar voor de zussen is de zee vooral confronterend. Review

Only You is een lief klein filmpje waaruit blijkt dat je relatie wel heel goed moet zijn wil die stand houden in een dergelijk situatie. Dat zag ik bijvoorbeeld eerder ook al in het prachtige maar ook betere Private Life. Jammer alleen dat ik de film niet op alle momenten voelde zoals ik die zou moeten voelen, ondanks het herkenbare verhaal. Review

Un Homme et une Femme is een prachtige, liefdevolle, intieme, maar ook pijnlijke film. De liefde spat van het beeld af. Niet alleen door het overtuigende acteerwerk, maar ook door de cinematografie. Bravo! Review

Een fraaie tekenstijl die het moet hebben van de eenvoud. De film zelf is eigenlijk helemaal niet simpel, want er zitten nogal wat leermomenten in voor de kijker. Review

Daughters of the Dust is een film die kijkt als een toneelstuk in een documentaire-stijl. Perfecte aankleding, mooi gefilmd en een boeiend verhaal. Toch gaat het na een uur ook vervelen en is het een lange zit. Review