Movie reviews of Julius Koetsier

Aanvankelijk kunnen we escapistisch meegenieten van het luxueuze leven op dat eiland, ondanks de zorgvuldig gedoseerde aanwijzingen dat het daar niet pluis is. Review

Borderlands is zo’n film waarin personages voortdurend oneliners spuwen die de vorm en toon van een grap hebben, zonder echt een grap te zijn. Review

Perkins is als een fantastische kok die je de perfecte versie van een klassiek gerecht voorschotelt. De ingrediënten zijn bekend, maar door deze bereiding proef je pas hoe ze écht smaken. Review

Delhomme zoekt niet het plezier van de camp op, maar ook niet het rauwe realisme dat bij een rouwdrama zou passen. Review

Het scenario van Josh Friedman zet heel aardig verschillende apenculturen neer en geeft ons gelukkig de ruimte zelf te fantaseren over hoe die in de afgelopen paar honderd jaar tot stand zijn gekomen, en hoeveel apenstammen er nog meer zouden bestaan. Review

Radio Silence zet niet in op angst, maar op pret. Daarin slagen ze over het algemeen dankzij de grof geschetste personages, vlotte dialogen en uitmuntende praktische gore. Review

Een sexy thriller voor een volwassen publiek, intelligent zonder pretenties. Tegelijk is het een film die in dat genre voor de 21e eeuw niet gemaakt had kúnnen worden. Review

De schrijnende ongelijkheid tussen de allerarmsten en allerrijksten wordt tot vervelens toe benadrukt in dialogen. Maar waar het op actie aankomt, weet Patel precies wat hij doet. Review

Het komische talent van Kumail Nanjiani, Patton Oswalt en James Acaster wordt verspild in ondankbare bijrollen. Review

Believer is overtuigend gespeeld, stijlvol geschoten en bevat een paar goed getimede schrikmomenten. Review

Het is tot nu toe Branaghs meest volwassen Christie-film; laten we hopen dat hij de volgende keer de opgelegde somberheid helemaal achterwege laat. Review

Het is eeuwig zonde dat het scenario zo’n invuloefening is geworden, want dit concept had een ijzersterke film op kunnen leveren. Review

Het is moeilijk niet gecharmeerd te raken door zijn keurig vormgegeven shots en zijn zelfverzekerde cameravoering. Maar Beau Is Afraid in de schaduw van Synecdoche, New York en de Curb-aflevering The Special Section. Review

Gewoon weer een slashervervolg dus. Maar wel een bovengemiddeld goeie, met een aantal zeer geslaagde set-pieces en leuke grappen. Review

Dit is de film die je je als kind voorstelde, toen je nog nooit een horrorfilm gezien had maar er wel over hoorde op het schoolplein, of de banden in de videotheek zag staan. De taferelen in je hoofd waren veel gruwelijker dan Michael, Jason en Freddy uiteindelijk waar konden maken. Maar Art, die komt in de buurt. Review

Goed, gezien zowel de kwantiteit als kwaliteit van de concurrentie ligt de lat niet zo hoog, maar Moloch is de beste nederhorrorfilm van deze eeuw. Review

Secrets heeft gelukkig weer wat van de visuele flair en warmte die Yates op zijn best aan de toverwereld meegeeft. Review

Dat de film zelden zo spannend wordt als het origineel is dan snel vergeven. Scream 5 maakt de belofte grotendeels waar: slim, grappig, en met één moment waar Tom Savini trots op zou zijn. Review

Zijn Macbeth is een expressionist-minimalistische nachtmerrie met kale, hoekige decors en mistige luchten die het uitzicht op een horizon ontnemen. Review

Wat is het lang geleden dat een regisseur zo uit durfde te pakken! Review

Afterlife heeft niet meer grappen dan een gemiddelde Marvel-film. Natuurlijk grotendeels afkomstig van Paul Rudd, die met zijn komische charisma nog wel iets weet te maken van een ondankbare rol. Review

Last Night in Soho frustreert, omdat het verhaal zoveel potentie heeft, en Wrights enorme talent en oprechte liefde voor het genre voortdurend zichtbaar is, maar de film desalniettemin weinig meer blijft dan een stijloefening. Een hoogst vermakelijke, dat wel. Review

Wat werkt in de rommelige, richtingloze film is een aantal effectieve slasherscènes. De spanning wordt zorgvuldig opgebouwd, de ontlading is bruut. Review

We zitten in een mooie tijd voor horror: aan de ene kant zijn er de intelligente, kritisch gewaardeerde films van Ari Aster, Robert Eggers en Jordan Peele, maar ook de pure popcornprethorror is al een tijdje bezig aan een comeback. Malignant is een mooi voorbeeld in die categorie. Review