Movie reviews of Paul Hauer

Door de zeer indrukwekkende acteerprestaties van zowel Rachel Weisz als Rachel McAdams is Disobedience een interessante film die het vooral moet hebben van de dialogen en de ietwat treurige settings...

Denzel Washington speelt de rol van Bob McCall opnieuw uitstekend, maar ook de jonge acteur Ashton Sanders verdient een dikke pluim voor zijn acteerwerk.

Utøya is dan ook moeilijk te categoriseren, want gezien het verhaal is het geen mooie, spannende of goede film. Maar indrukwekkend des te meer.

Ondanks dat Bird Box een onderhoudende en blij vlagen spannende film is, biedt de Netflix Original niets nieuws.

Een stuk luchtiger en komischer dan genregenoten zoals Avengers: Infinity War en Captain America: Civil War, maar dat gaat niet ten koste van het verhaal of de spectaculaire actiescènes.

Roy Scheider weet het vervolg prima in zijn eentje te dragen en Jaws 2 is evenals zijn voorganger een vermakelijke film.

Slaagt dan ook tot zekere hoogte hoewel er voor mijn gevoel iets teveel afgekeken is van al een uitstekende film die ook al eerder een vrij nutteloze remake kreeg.

In tegenstelling tot de bombastische actiefilms van Michael Bay is Bumblebee kindvriendelijker en een film waarin meer ruimte lijkt te zijn voor drama en humor.

Een geslaagde Kerstfilm is tevens een goed foute film. Een film die kant noch wal raakt en altijd goed afloopt. Hoe onwaarschijnlijke dat ook mag zijn.

Hoewel de voorgaande films zowel plus- als minpunten hebben en overwegend vermakelijk zijn, is het voor mij voor het eerst dat ik echt met een zeer positief gevoel de bioscoop verliet.

Hoewel het verhaal afwijkt dan dat van het eerste deel, is Men In Black II grotendeels een herhaling van wat we al eerder hebben gezien.

Jaws heeft de tand des tijds dan ook goed doorstaan en naar mijn mening behoort de film dan ook nog steeds tot de toppers in het genre.

Een serie zo pakkend als Sons of Anarchy kom je tegenwoordig en spijtig genoeg te weinig tegen.

Een actie/komedie van een laag niveau en komt nergens in de buurt van veel betere (en leukere) genregenoten.

McQuarrie is er dan ook in geslaagd om van Mission: Impossible – Fallout een bombastische actiefilm te maken hoewel het duidelijk is dat de focus ditmaal meer op het spektakel dan op het verhaal ligt.

De door Brad Bird geregisseerde film is dan ook niets meer dan een grappig vervolg dat met een speelduur van bijna 2 uur zijn momenten heeft, maar zijn voorganger niet overtreft en in alle eerlijkheid ook niet evenaart.

De kracht van Patient Zero zit wel in de overtuigende make-up effecten en de zombies zien er angstaanjagende uit. Ook de bloederige scènes evenals de praktische effecten zien er realistisch uit.

Ruim 20 jaar later is Sudden Death nog steeds enorm vermakelijk en een film die de tand des tijds aardig heeft doorstaan.

Waar veel filmmakers en studios zich veelvuldig schuldig maken aan het in grote lijnen kopiëren van genregenoten, gooit Goldhaber het over een compleet andere boeg.

Naast een spannende serie ook erg dramatisch.

Het gaat er dan ook stevig aan toe, maar het is jammer dat er totaal geen spanning aanwezig is.

De dames doen zeker niet onder voor hun mannelijke collega’s die in de voorgaande delen zich schuldig maakten aan lucratieve misdaden. Mede te danken aan het goede acteerwerk en de wijze waarop de filmmaker het verhaal in beeld brengt.

Ook iets braver. Ondanks dat het nog steeds een vermakelijke film is die absoluut zijn momenten heeft.

Nick Robinson verdient alle credits voor hoe hij Simon neerzet, maar ook de bijrollen die door Katherine Langford, Jennifer Gardner en Josh Duhamel verdienen alle lof.