Movie reviews of Paul Hauer

Sargad is een vermakelijke indie film en het bewijs dat je met beperkte middelen toch een onderhoudende film kunt creëren.

Een mooie verfilming van een iconische klassieker die een bezoekje aan de bioscoop dan ook meer dan waard is.

Darya Zhovnar speelt de rol voortreffelijk en weet alleen al met haar mimiek en haar lichaamstaal de kijker te betoveren. Je leeft met haar mee terwijl de acties van haar ouders en haar dorpsgenoten soms te bizar voor woorden zijn.

Er is een goede balans tussen de spectaculaire en grappige momenten terwijl de focus op het verhaal nooit verloren gaat.

Mile 22 is dan ook een vermakelijke film ondanks dat het niet compleet foutloos is.

Overlord is dan ook het beste te beschrijven als een historisch drama met een twist. De twist duurt lang, maar als de hel losbarst dan gebeurd dat ook goed. Het verzacht de stevige kritiek op een gebrek aan spanning en het toch wel matige acteerwerk iets.

Ondanks dat het acteerwerk niet altijd op orde is vind ik de film best spannend.

Het DC Extended Universe lijkt eindelijk op de goede weg te zijn. Met kwalitatief wisselende films kabbelde het een beetje voort, maar na Aquaman en Shazam! kunnen de fans opgelucht ademhalen. De bombastische actiefilm vol verbluffende effecten smaakt dan ook zeker naar meer!

Het is niet alleen lastig om andere acteurs de rollen te zien spelen, maar ook het acteerwerk is niet bijzonder te noemen. Waar Rooney Mara in de buurt wist te komen van de formidabele acterende Noomi Rapace weet Claire Foy haar stempel niet te drukken.

Ik wil er eigenlijk niet zo veel over vertellen, want The Eyes Of My Mother is een film die je beter zelf kunt ervaren. Hoewel het een horrorfilm is ligt de nadruk vooral op het verhaal.

Ook het verhaal steekt goed in elkaar en de interessante plotwending komt als een donderslag bij heldere hemel.

Een gebrek aan spanning is een flinke domper, want de trailer deed immers vermoeden dat er wel iets meer spektakel aanwezig zou zijn.

Hoe ik het ook wend of keer, maar Death of a Ghost Hunter is een slap aftreksel van diens ijzersterke genregenoot Paranormal Activity.

Het resultaat is dan ook een veel mindere film die niet alleen onderhevig is aan fouten, maar ook niet de sfeer van het origineel en diens vervolg bevat.

Killer Kate! kampt met flinke manco’s die het kijkplezier niet ten goede komen. Vooral het matige tot slechte acteerwerk maakt de horrorfilm geen topper in het genre.

Het doet mij afvragen of de film in zijn totaliteit geen kopie is en het maakt mij nog nieuwsgieriger naar de versie van Hitchcock. Een geprezen film die tot op de dag van vandaag nog steeds wordt gezien als één van de betere thrillers in het genre. Naar mijn mening valt deze remake daar niet onder, want bloedstollend spannend of verrassend vond ik Psycho allerminst.

Met Captain Marvel lijkt de studio voor het eerst de plank een beetje mis te slaan en dat is niet alleen te wijten aan de hoofdrolspeelster. Ook de wijze waarop het verhaal wordt verteld is op zijn zachts geschreven irritant te noemen terwijl de saaie momenten overheersen en te sporadisch worden afgewisseld met spektakel.

Een groot pluspunt van Halloween is dat alle remmen los gaan. Waar de filmstudio er steeds vaker voor kiest om een milde horrorfilm te vertonen in de hoop dat de bioscoopbezoekers niet wegblijven, is Halloween een harde en bloederige film waarin de angstaanjagende gemaskerde moordenaar de onschuldige slachtoffers vakkundig aan zijn keukenmes rijgt.

Het concept van Breaking at the Edge is niet vernieuwend. Het acteerwerk is oké te noemen en de visuele en make-up effecten zijn prima. Maar de kracht van het vermakelijke tussendoortje zit vooral in het verhaal dat best spannend is.

Het is niet voldoende om First Man te bestempelen als een topper. Waar het wellicht een eerbetoon aan Armstrong en zijn nabestaanden moest worden, levert Chazelle een ietwat saaie film af die niet aangrijpend genoeg is om te imponeren.

Als liefhebber van Queen, de muziek en de iconische bandleden is Bohemian Rhapsody verplicht kijkvoer.

Goosebumps 2: Haunted Halloween is dan ook een mooie combinatie van humor en horror. Het wordt nooit te eng of te spannend voor de jonge kijkers en door de grappige momenten houdt regisseur Ari Sandel het luchtig en sfeervol.

Naast het goede acteerwerk blinkt de film uit in mooie settings die in combinatie met de bijpassende muziek het jaren ’60 sfeertje uitstekend oproepen.

Hoewel het scenario een aantal interessante plotwendingen bevat is er weinig aandacht besteed aan de karakterontwikkelingen.