Filmrecensies van Bart Verhoeven

Het springt allemaal teveel van de hak op de tak, waardoor je je als kijker afvraagt wat de regisseur precies wil vertellen. Recensie

De film toont weliswaar de worsteling van Niki, de veerkracht en de moed, maar haar kunst zie je nauwelijks. Recensie

The North verdient absoluut een plekje in de top 10 van onze wandelfilms. Meer dan dat, het is een film die je bijblijft, die je aan het denken zet over de kracht van stilte en de schoonheid van de onuitgesproken dialoog. Recensie

Op acteergebied krijgt iedereen een voldoende, zonder echte uitschieters. Daardoor blijft het echter wel lastig om je emotioneel te binden met een personage. Recensie

Kyuka Before Summer’s End doet denken aan melancholische zomers, met een vleug zwartgallige humor en een hoofd vol weemoed. Perfect voor wie houdt van films waar weinig gebeurt, maar alles resoneert. Recensie

Quiet Life kent een enge verhaallijn, maar weet die niet om te zetten in emotie. Te steriel, te klinisch en te vlak. Jammer, want er zit genoeg maatschappelijke kritiek in de film. Recensie

Voor een filmliefhebber zonder enige affiniteit met Pink Floyd is Pink Floyd at Pompeii – MCMLXXII niet aan te raden. Voor een liefhebber van muziek is het wél aan te raden. Het is een echte muziekfilm voor de bioscoop en later thuis... Recensie

Ghost Trail start geweldig, maar valt door de eigen gecreëerde verwachting toch wat tegen op het einde. Een kwalitatief hoogwaardige film om zonder verwachtingen in te gaan en die gaandeweg de film ook niet te hebben. Recensie

Prachtige composities, kleurrijke personen en clichés die in dit geval geen clichés zijn. Waar ambacht nog ambacht is en een gemeenschap alles voor elkaar over heeft. Recensie

Vingt Dieux is een typische Franse dramafilm. Voorspelbaar is het, maar tegelijkertijd ook heel verrassend. De kijker kan in ieder geval genoeg weg zwijmelen, helemaal omdat de twee hoofdrolspelers voor elkaar gemaakt lijken. Recensie

Vermiglio is een typische Italiaanse dramafilm waarin je voldoende emoties ziet. Beelden zeggen soms sowieso genoeg. Een film die beklijft! Recensie

Cognetti staat in Fiore Mio als interviewer iets te graag in het middelpunt van de belangstelling. Het berglandschap verdient wat dat betreft wel wat meer, al zal een huttentocht-liefhebber zich goed kunnen vermaken met deze documentaire. Recensie

Echt geweldig geacteerd ook door Marianne Jean-Baptiste. Die weet wel hoe ze deze rol neer moet zetten. Anderen acteren ook goed, maar zij, als hoofdpersoon, acteert iedereen naar huis. Recensie

Becoming Led Zeppelin is een genot om te zien en horen voor een die hard Zeppelin fan. Voor hen die minder gecharmeerd zijn van Led Zeppelin is het nog steeds een aanrader, al duurt de passievolle documentaire wel net te lang. Recensie

Die muziek in When the Light Breaks, in de tunnel op het begin, maar ook bij de zee op het einde. Heel veel hartjes voor die muziek. Dikke vette kippenvel. De film zelf zit ook vol emotie, wat ook goed te zien is aan de acteurs. Recensie

Kleurrijk in beeld en in personages en met een flinke dosis lef. Helaas valt het acteerwerk wat tegen, wat met zo een einde toch wel echt een afbreuk doet aan het verhaal. Recensie

Raptures is een rommelige film. Emotioeel binden met de personages is ook moeilijk. Medelijden met Rakel is de bedoeling, maar die missie faalt. Wel complimenten voor de ondertiteling. Recensie

Kouté Vwa start veelbelovend, maar weet de rest van de documentaire niet te overtuigen. Er zijn simpelweg teveel onbeantwoorde vragen en dat terwijl iedereen om Lucas heen zoveel van hem hield. Recensie

Silence of the Sea is een prachtig staaltje Japanse cinema. Oog voor details en een verhaal dat mysterieus is en altijd boeit. Lang leve de liefde. En wat een mooie kunst! Recensie

Where the Wind Comes From is een fijne feelgood, een coming of age en roadmovie ineen. Een kleurrijke film met heerlijke muziek en een film die je kriebels in je buik geeft. Blijf dromen, ook al weet je niet wat die dromen zijn. Recensie

Back to the Family is een trieste film. Ze zeggen niet veel, maar de (rauwe) beelden zeggen soms al genoeg. Recensie

An Errand is een overbelichte, over geproduceerde, Filipijnse neo-noir. Om over het tenenkrommende acteerwerk maar te zwijgen. Het einde was dan wel weer grappig. Recensie

Holy Electricity is een echte arthouse film, vol met eigenaardige en markante personages. Een film vol zwarte humor en naturel acteerwerk, maar ook een film waarbij de aandacht van de kijker op een gegeven verslapt. Recensie

Prachtige beelden, met stiltes en tussenpauzes vol met emoties. Recensie