Movie reviews of Bart Verhoeven

Een typisch Amerikaanse coming-of-age-film, die het vooral van de conversaties moet hebben. Eigenlijk is het gewoon een hele enge film, die je haren overeind laat staan.

De humor ligt ons niet helemaal, vandaar dat de film voor ons niet werkt. Het idee van The Death of Stalin snappen we wel en wat dat betreft zit de film wat betreft het scenario ook heel goed in elkaar. Het is alleen niet genoeg voor ons.

Mid90s is een zeer geslaagd regiedebuut van Jonah Hill. Een coming of age-film zoals je die graag ziet. Puur, oprecht en vanuit het hart gemaakt.

Stalker is een hoogwaardige sciencefictionfilm die verdomd spannend is. Een film die jou als kijker ook werk laat doen en misschien nog wel met vragen achterlaat ook.

Een rauwe film waar de wanhoop vanaf spat. En dat terwijl het aan de voorkant allemaal zo leuk lijkt. Is het niet.

Misschien wel één van Woody Allen’s slechtste films ooit. Een soort musical, maar dan zonder zang. Je moet ervan houden. Doen wij zeker niet. Vooral niet als hij zo zoet overkomt.

Films die nauwelijks geld hebben gekost moeten het vaak hebben van inventiviteit. Het briljante Relaxer heeft zijn succes daar een heel groot deel aan te danken. De andere ingrediënten die ook heerlijk zijn, zijn humor en goed acteerwerk.

Een leerzame documentaire...

Een typische Kitchen Sink drama. Zo een film waar wij van houden. Heerlijk Brits maar toch ook alarmerend. Waarom? Omdat deze film toch een beetje autobiografisch is.

Een kleine intieme film met uiteindelijk een groot verhaal. Een verhaal dat zich naarmate de film ontwikkelt, met een einde dat nooit te voorspellen is.

Retrospekt is een film die moeilijk te duiden is, maar zeker te weten wel interessant en een soort mindfucker. Het geluid was soms storend, maar de muziek was dan weer supergoed.

Het eerste deel van de film vonden we matig. Gelukkig maakte het tweede deel dat goed. Je groeit met de personages mee, je leert ze beter begrijpen.

Wat wij vooral heerlijk vonden, was de oprechtheid.

Revenge is een wraakfilm – had je waarschijnlijk niet verwacht – die je bijblijft. Oké, er zitten best wat fouten in, maar de cinematografie, het geluid en de spanning maken veel goed.

At Eternity’s Gate is zeker fraai en bijzonder te noemen, maar deed ons te weinig.

Als kijker hoef je alleen nog maar achterover te leunen en te kijken en te luisteren. Dat is alles. Word je nog rustig van ook.

Oew, spannend hoor is A Quiet Place. Superspannend zelf. Goed script ook, want kom er maar op.

Weer zo een typische Farhadi film, waar je best even voor kunt gaan zitten.

Hombres de Piel Dura heeft een briljant scenario, maar in de uitvoering schiet hij toch tekort.

Een zoektocht voor een stel op leeftijd, maar ook voor de kijker. Melancholie en mysterie is aanwezig, net als dat dat film een lange zit (b)lijkt. Voor een ieder die van deze elementen houdt, is de film zeker een aanrader.

Dit was een soort hedendaags sprookje in twee delen. Het fabelachtige verhaal is doorspekt met sociaalrealisme met de focus op de buitenstaander. Mooi bedacht en uitgevoerd, mede door de uitmuntende casting van het hoofdpersonage Lazzaro.

Een geslaagde muziekdocumentaire. Liefde en passie zijn de belangrijkste ingrediënten, net als het vertellen van echte verhalen.

Een mooie coming of age-film.

Eén van de slechtste films die wij in tijden hebben gezien. Eigenlijk gewoon een film die niet serieus te nemen is.